مطالعۀ کیفی دلایل و زمینه‌های مشارکت‌نکردن زنان سرپرست خانوار در برنامه‌های توانمندسازی

بسیاری از سازمان‌های مددکاری اجتماعی برای کمک به زنان سرپرست خانوار، برنامه‌های توانمندسازی در نظر می‌گیرند؛ اما زنان همیشه از این برنامه‌های اجتماعی و اقتصادی استقبال نمی‌کنند؛ بر این اساس، پژوهش حاضر با هدف مطالعۀ دلایل و زمینه‌های مشارکت‌نکردن زنان در برنامه‌های توانمندسازی انجام شده است. برای انجام این کار کیفی از روش نظریۀ زمینه‌ای بهره گرفته شده است و زمینۀ مدنظر مطالعه، زنان سرپرست خانواری هستند که در ادارۀ بهزیستی شهر یزد پروندۀ خدمات حمایتی دارند؛ به همین دلیل، با 30 نفر از این زنان تحت پوشش ادارۀ بهزیستی این شهر، با روش نمونه‌گیری هدفمند مصاحبه شده است. اطلاعات به‌دست‌آمده، با شیوۀ کدگذاری نظری شامل کدگذاری باز، کدگذاری محوری و کدگذاری گزینشی تجزیه‌وتحلیل شده‌اند و یافته‌ها درخصوص دلایل مشارکت‌نکردن زنان، 7 مقولۀ اصلی و 1 مقولۀ مرکزی (دلسردی از وضعیت موجود) را نشان می‌دهند. این مقولات، شامل احساس بی‌نیازی، رنجوری، اجبار به خانه‌نشینی، الزام به کار، فراز و نشیب وام، هزینۀ مسافت و ترس از شکست است. به‌طور کلی می‌شود چنین استنتاج کرد که موفقیت در اجرای برنامه‌های توانمندسازی زنان سرپرست خانوار، نیازمند توجه به وضعیت جسمی، روانی، خانوادگی و توانایی‌های زنان و آموزش آنان برای حضور و مشارکت در این برنامه‌ها است.